Çocuklarımız büyüyor ve her biri kendine ait özelliklerle şekilleniyor. Hepsi çok özel, çok güzel gelişiyorlar. Peki biz neden çocuklarımızı diğerleri diye adlandırdığımız çocuklarla karşılaştırıyoruz?
Onlar kar taneleri gibiler. Rabbim evlatlarımızı farklı farklı yaratmış. Şöyle bir baksak hepsine “Aman Allah’ım bu ne güzellik” demeden alamayız kendimizi… Peki bu farklılığı okul ortamında neden kabul edemiyoruz?
Hepimizin derdi çocuğumuzun kendi alanında başarıya ulaşması mı yoksa diğerleri ile karşılaştırılarak ilerlemesi mi?
Hepsinin ilgi alanı başka, yeteneği başka, hayalleri başka iken aile olarak neden sadece “ Okumada iyi mi? Matematikte kötü mü? Sınıfın gerisinde mi? gibi sorularla hem kendimizi geriyoruz hem de çocuklarımıza yetersizlermiş hissini aşılıyoruz.
Sorduğunuz bu soruların cevabı yok. Kime göre, neye göre kötü, iyi diye karşılaştıracağız.
Kabul edelim her çocuk sizin istediğiniz meslekleri olmayacak. Derdimiz önce Allah’a hayırlı kul yetiştirmek sonra içinde Allah sevgisi olan kendi özelliğine uygun alanlarda bireyler yetiştirmek.
Biz bunun için mücadele ediyoruz. Ailelerden de evlatlarını kendi özellikleriyle sevmelerini istiyoruz. Sınıf durumu, okumaya geçmesi, matematik seviyesi ölçüt olmamalı.
Geç olsun güç olmasın.
RABBİM HEPİMİZİN YARDIMCISI OLSUN.
1-B SINIF ÖĞRETMENİ
FATMA ALTUNAY ÖZ
