“Çocuklarımızın okul eğitiminin ilk yıllarında ne alırsa onunla gider” telaşı içindeyiz. Bu yüzdendir belki bu kadar maneviyat temelli eğitim istememiz.
Batının hoyrat rüzgârından koruma çabamız, kendi içimizdeki vicdan muhasebemiz, belki de can acımız evlat yetiştirememe korkusu…
Yok denecek kadar az temeline maneviyatı koyup yükselen binalar. Yok denecek kadar az çocuk emanet edecek işin ehli insanlar…
Telaşımızda haklıyız, telaşımız sonuna kadar yerinde…
Korumalıyız evlatlarımızı, bunun için elimizden gelenin fazlasını yapmalıyız. Elinden gelenin fazlasını yapanlara da destek olmalıyız.
Zaman acımasız, zaman hızlı, zaman tutulamaz… Bizim amacımız bu zamana “dur” demek değil. Bizim amacımız zamanı eğitime harcamak, eğitimle şekillendirmek.
Peki, bu eğitim nasıl olacak?
Tabi ki akademik başarı artı manevi destekle…
Öğretmenler ile veliler aynı görüş ve çaba içinde olursa, el ele verirse gelecek nesiller maneviyat temelli binalardan bir sonraki nesillere yol göstermeye çıkacak.
Unutmayın… Gönül Aydınlığı Olan Çocuklarımız Sağduyulu Ellerde…
FATMA ALTUNAY ÖZ
